Un mito universal na Galicia de hoxe
DRAGAL é, ante todo, unha saga de aventuras que integra importantes elementos mitolóxicos e históricos.
Detrás de cada unha das súas páginas hai un importante traballo de documentación e lectura de numerosos libros sobre o pasado de Galicia, textos sobre maxia, alquimia e astronomía.
A autora documentouse sobre os dragones que existen nas distintas culturas do planeta, pero tamén repasou os seus vellos libros de latín, tivo que poñerse ao día en técnicas de espeleoloxía, dar unha volta a varios manuais de restauración de edificios, de emerxencias médicas e ata de prevención de incendios.
"Eu quería que as miñas novelas tivesen uns alicerces sólidos sobre os que sustentarse"- advirte Elena Gallego Abad.
Así, DRAGAL ofrece varios niveis de lectura, tanto para adolescentes como para adultos. Trátase, en definitiva, dunha gran novela de aventuras, inspirada en algúns pasaxes naquelas historias que á súa autora lle gustaba ler cuando era unha rapaza. Nas súas páxinas é posible intuír a presenza de autores como Enid Blyton (As aventuras dos Cinco), Jules Verne (Viaxe ao centro da Tierra) ou Emilio Salgari.
Pero os maiores defensores de la triloxía son os lectores adultos, en moitos casos profesores de institutos de ensino secundario e bacharelato, que con DRAGAL redescubren a maxia da lectura e aspectos da nosa cultura que descoñecían.
A traverso da saga recupérase a lembranza de momentos importantes para Galicia, como a historia do Apóstolo Santiago que se recolle no Códice Calixtino, coa intervención da raiña Lupa e un dragón. O lector atopará referencias astronómicas da época de Ptolomeo e pode achergarse á sabiduría dos alquimistas, Nicolas Flamel e a Pedra Filosofal.
Dragalízate!
Descobre a saga fantástica en versión orixinal
Se soñas con dragóns, esta é a túa aventura
Capítulo I
O SEGREDO
A sombra do dragón chegaba a todas partes, aínda que Hadrián era o único que podía sentir a súa presenza. O poder de Dragal manifestaríase moi pronto, mais para aqueles que o ignoraban era un día máis, coma outro calquera.
Todos os alumnos da clase agardaban con expectación a chegada de dona Ermidas, coas cualificacións do exame de matemáticas. Sabían que, coma sempre, faría a entrada na aula logo de dous minutos de soar o timbre.
Nin un segundo antes nin despois.
A vella profesora chegou puntual, abrazando o seu cartafol no colo. Paseniño, colgou a chaqueta de la vermella no respaldo da cadeira e, logo de saudar aos presentes na aula, comezou a repartir as cualificacións polos pupitres.
—Antón... sen comentarios. Ímonos ver en setembro, e se cadra o ano que vén.
—Teresa... podías facelo moito mellor.
—Breixo ... hai que usar o miolo para algo máis que levar gorra.
—Antía... sigue así. Un oito.
—Marta... nesta ocasión eu agardaba moito máis ca un aprobado xustiño.
—Miguel... ben, raspadiño, pero algo é algo.
Mentres a profesora seguía o seu percorrido entre as mesas, achegándose pouco a pouco ao fondo da clase, Hadrián ollou pola fiestra. A choiva petaba contra os cristais, pero o rapaz tiña a ollada posta máis alá, na fachada da vella igrexa de San Pedro.
Atopouno coma sempre, na cornixa, e sorriu cando o vello Dragal lle chiscou un ollo nun xesto de complicidade.
O resto dos alumnos, alleos aos movementos do dragón de pedra, permanecían en absoluto silencio, atentos a cada xesto da súa titora. E dona Ermidas, tamén ignorante do acontecido, seguiu repartindo exames ata chegar á altura de Hadrián.
Daquela, a profesora detivo os seus pasos e pousou o folio, esborranchado polas dúas caras coa característica escrita diminuta do rapaz, sobre a súa mesa. Na marxe superior, a carón dos datos do alumno, en vermello e resaltado nun gran círculo, destacaba un «10» que a Hadrián lle pareceu grande coma un mundo.
—Aínda non sei como o fixeches... pero estouche abraiada –díxolle.
A faciana do mozo iluminouse cun sorriso que lle chegaba de orella a orella. Un dez! Polo rabo do ollo puido ver cómo a silueta de Dragal se remexía na cornixa.
Si, o dragón de pedra tiña a facultade de lerlle o pensamento e xa era sabedor da noticia.
